Ήμουν ένας γιος που δυσκολευόταν να ζει κάτω από την ίδια στέγη με τη μητέρα του, λόγω των συνεχών «παρατηρήσεων» της. Πάντα μου έλεγε :

"Κλείσε τον ανεμιστήρα αν δεν τον χρησιμοποιείς. »

"Η τηλεόραση είναι ανοιχτή και δεν είναι κανείς στο δωμάτιο, κλείσε τήν « »

"Κλειδώστε την πόρτα. »

"Μην σπαταλάς τόσο πολύ νερό. »

Αυτές οι μικρές παρατηρήσεις με ενοχλούσαν. Πίστευα ότι η μητέρα μου ήταν πολύ υπερβολική σε αυτές τις ασήμαντες λεπτομέρειες.

Πήρα μια πρόσκληση για συνέντευξη για δουλειά τις προάλλες. Είπα στον εαυτό μου, "Μόλις πάρω αυτή τη δουλειά, θα φύγω από αυτή την πόλη και δεν θα ακούσω ποτέ ξανά τα σχόλια της μαμάς μου. « »

Πριν φύγω, η μαμά μου μου έδωσε κάποιες συμβουλές: «Απαντήσε με σιγουριά στις ερωτήσεις, ακόμα κι αν δεν γνωρίζεις την απάντηση. "Μου έδωσε επίσης περισσότερα χρήματα από όσα χρειαζόταν για το ταξίδι.

Όταν έφτασα στον χώρο της συντήρησης, παρατήρησα ότι δεν υπήρχε φύλακας ασφαλείας στην είσοδο, και η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη, κάτι που θα μπορούσε να αποτελέσει πρόβλημα για τους περαστικούς. Σκέφτομαι τα λόγια της μητέρας μου, έκλεισα την πόρτα πριν μπω.

Στο δρόμο, παρατήρησα λουλούδια σε κάθε πλευρά του διαδρόμου, αλλά ο σωλήνας ποτιστήρας ήταν λάθος τοποθετημένος, και το νερό ξεχείλιζε, απλώνονταν άσκοπα. Σκέφτηκα τη μαμά μου και έβαλα το λάστιχο να ποτίσω τα φυτά που το χρειάζονταν.

Κανείς δεν ήταν παρών στη δεξίωση, αλλά μια πινακίδα έδειχνε ότι η συνέντευξη πραγματοποιούσε στον επάνω όροφο. Περπατώντας προς τα πάνω παρατήρησα ένα φως αναμμένο μέρα μεσημέρι. Ξανά, σκέφτηκα τις παρατηρήσεις της μητέρας μου για τη σημασία του να σβήνεις τα φώτα. Βρήκα τον διακόπτη και τον έκλεισα

Επάνω, υπήρχε ένα χαλάκι πόρτας καλωσορίσματος έξω από την πόρτα, αλλά ήταν ανάποδα. Το έβαλα στην σωστή πλευρά του γιατί φαινόταν σαν να ήταν το πιο μικρό πράγμα.

Όταν μπήκα στην αίθουσα συνεντεύξεων με υποδέχτηκε ένας άνθρωπος που με παρακολουθούσε χαμογελαστός στη γωνία. Πριν καν μπορέσω να καθίσω, είπε:

- Σε είδα από το παράθυρο. Έκλεισες την πόρτα, αντικατέστησες το λάστιχο του ποτιστήρα, έσβησες το φως και έφτιαξες το πατάκι. Ξέρεις, οι μικρές πράξεις λένε πολλά για έναν άνθρωπο.

Έκπληκτος, δεν μίλησα, έτσι συνέχισε:

— Ψάχνουμε για κάποιον που να είναι αξιόπιστος, προσεκτικός και ικανός να λύνει προβλήματα χωρίς να χρειάζεται να του το πουν. Συγχαρητήρια, η θέση είναι δική σας.

Έμεινα άναυδος. Δεν είχα απαντήσει ακόμη σε καμία ερώτηση συνέντευξης, αλλά οι αδιάκοπες παρατηρήσεις της μαμάς μου είχαν τις απαντήσεις και χωρίς να το καταλάβω,  είχαν διαμορφώσει τη συμπεριφορά μου.

Όταν έφτασα σπίτι εκείνο το βράδυ η μαμά μου με περίμενε στο σαλόνι. Πριν προλάβει να πει οτιδήποτε, την κοίταξα στα μάτια και για πρώτη φορά χαμογέλασα ακούγοντας την να αναρωτιέται:

— Γιατί δεν έκλεισες την πόρτα πίσω σου αφού μπήκες σπίτι;

Αυτή τη φορά δεν θύμωσα. Απλά του απάντησα :

- Σ' ευχαριστώ μαμά.

ΤΕΛΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ:

Τα μικρά πράγματα που περιφρονούμε στην καθημερινότητά μας είναι συχνά αυτά που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας. Μερικές φορές, τα «ενοχλητικά σχόλια» δεν είναι επιπλήξεις, αλλά σιωπηλά μαθήματα που μας προετοιμάζουν για απρόσμενες ευκαιρίες. Μάθε να ακούς αυτούς που θέλουν την ευημερία σου, γιατί πίσω από τα λόγια τους κρύβεται πολύτιμη σοφία.

(Τα εύσημα στον άγνωστο συγγραφέα)