Η Χαναναία ήταν μια γυναίκα που είχε ένα παιδί δαιμονισμένο. Με αφορμή αυτό το γεγονός, πλησίασε μια μέρα τον Χριστό και Του λέει:
- Κύριε, ελέησόν με.
Δεν είπε: «Κύριε ελέησον, το παιδί μου», αλλά «ελέησόν με», παραδεχόμενη έτσι έμμεσα ότι αυτή είναι η αιτία που της παιδί της βασανίζεται. Δεν μεταβίβασε την ευθύνη για την κατάσταση του παιδιού της σε άλλον, όπως κάνουμε εμείς. Δεν κερδίζει κανείς κάτι, κατηγορώντας τους άλλους, ίσα-ίσα βλάπτεται κιόλας. Μας διδάσκει η Χαναναία ότι ο άνθρωπος πρέπει να προσεύχεται στον Θεό με καρδιά ταπεινή και συντετριμμένη και να παραδέχεται τα σφάλματά του.
Στην έκκληση και στα παρακαλετά της Χαναναίας, ο Θεός δεν της απαντά. Έτσι συμβαίνει και στις προσευχές μας. Ο Θεός δεν απαντάει αμέσως, τις περισσότερες φορές, στις προσευχές μας, γιατί το ρολόι του Θεού, συνήθως πηγαίνει πίσω.
Εδώ ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ προσευχόντουσαν στο Θεό να τους δώσει ένα παιδί και ο Θεός μετά από 50 χρόνια απάντησε στην προσευχή τους, δίνοντας τους όχι ένα παιδί, αλλά ΤΟ ΠΑΙΔΙ, τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Η Χαναναία βλέποντας, ότι ο Χριστός δεν της απαντά, δεν απογοητεύτηκε, αλλά συνέχισε να Τον παρακαλεί, ακολουθώντας Τον από πίσω. Ο Χριστός όμως, συνέχιζε να μην της απαντά και τότε επενέβησαν οι Απόστολοι, ώστε ο Χριστός να της απαντήσει. Πράγματι, τότε μόνο ο Χριστός της απάντησε. Τι διδάσκει αυτό; Ότι οι Απόστολοι παίζουν τον ρόλο του μεσίτη, πρεσβεύουν στον Χριστό υπέρ της Χαναναίας. Είναι οι πρεσβείες των Αγίων μας και της Παναγίας, που τους ζητάμε να μας βοηθήσουν. Οι αιρετικοί απορρίπτουν τις πρεσβείες και πάνε απευθείας στο Χριστό.
Ο Χριστός τότε της λέει, ότι ήρθα μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες (αυτή δεν ήταν Ισραηλίτισσα). Η Χαναναία τότε πέφτει στα πόδια Του, Τον προσκυνάει και Τον εκλιπαρεί λέγοντάς Τον:
- Ελέησόν με, Κύριε.
Έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς, να επιμένουμε στην προσευχή μας, με ακράδαντη πίστη στο Θεό, για να μας βοηθήσει. Ο Χριστός όμως και πάλι ήταν αρνητικός και της είπε:
- Δεν είναι σωστό, το ψωμί των παιδιών Μου, να πεταχθεί στα σκυλιά.
Εδώ ο Χριστός, χαρακτήρισε την Χαναναία ως «σκυλί», αλλά αυτή δεν αντέδρασε, ούτε ένιωσε προσβεβλημένη. Αντίθετα συμφωνεί μαζί Του και λέει:
- Ναι, σκυλί είμαι και δεν ζητάω να κάτσω στο τραπέζι, με τα παιδιά Σου, αλλά όπως τα σκυλιά τρώνε τα ψίχουλα από το τραπέζι, που πέφτουν από αυτό, έτσι και εγώ θέλω να φάω από αυτά τα ψίχουλα.
Πού τα βρήκε αυτά τα λόγια, αυτή η ειδωλολάτρισσα γυναίκα και τα είπε; Ήταν αξιοθαύμαστα! Τα λόγια της «νίκησαν» τον Χριστό. Ο Χριστός «νικήθηκε» από την ταπείνωση, την πίστη και την υπομονή της γυναίκας αυτής. Και τότε ο Χριστός της λέει:
- Ας γίνει όπως θέλεις!!!
Εν λευκώ δηλαδή της δίνει το δικαίωμα να γίνουν τα πράγματα όπως θέλει αυτή. Ο Χριστός σε καμία άλλη περίπτωση δεν μίλησε έτσι. Λέγοντας ο Χριστός τα λόγια αυτά, η κόρη της Χαναναίας γίνεται αμέσως καλά.
Η Χαναναία αποτελεί για εμάς, πρότυπο προσευχής, πίστης και ταπείνωσης.

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †